Hi, mijn naam is Jeannette Thomas ( 4 maart 1969) en ik woon met Jos en 'onze' katten Bisou en Suki in Arnhem.

De natuur heeft me altijd aangesproken, letterlijk, want als kind vond ik het de natuurlijkste zaak van de wereld om te luisteren, zien en voelen wat ze mij te vertellen had. Door gewoon m'n common senses oftewel mijn zintuigen te gebruiken dus.

Door contact te maken met dieren, bomen,  de maan, zon, of wat dan ook leerde ik over mezelf en mijn omgeving. Ik vond het leuk daaraan uiting te geven door te dansen, tekenen, schrijven, sfeer te maken maar ook door me terug te trekken en 'niets' te doen.

Tijdens de periode van opleiding en verschillende banen in binnen- en buitenland, kreeg mijn intuïtieve, sensitieve en creatieve kant, mijn eigen waarde minder de ruimte. Ik trok ze in twijfel en zo verdween ze naar de achtergrond. Rond mijn 37ste was ik aardig op weg mezelf voorbij te lopen. Te rennen eigenlijk.  Tot ik, onder andere door een burn out, de zelfdoding van mijn jongste broer en een periode van immobiliteit vanwege reumatische ontstekingen, stil werd gelegd. Gebeurtenissen die me naast verdriet, frustratie en pijn ook dichter bij mezelf brachten. Vooral het overlijden van mijn broer was voor mij ingrijpend. De periode erna volgde er stilte. In mezelf.

In zijn dood leerde hij me mijn leven weer kennen.

Ik ging weer opleidingen en cursussen volgen. Dit keer op het gebied van creativiteit, bewustwording, en intuïtieve ontwikkeling. Daarmee voelde ik me in mijn element. Maar het meest bijzondere gebeurde toen Bisou en Suki bij ons kwamen wonen. Zij herinnerden me aan iets in mezelf wat ik bijna vergeten was of waar ik wellicht in strijd mee was..

Nu zet ik me in voor bedreigde dieren en natuur in brede zin, dus ook voor de bedreigde natuur in onszelf. Hetgeen waar we in strijd mee kunnen zijn of wat we van onszelf afwijzen. Door de diversiteit van je/de natuur  te (er)kennen kan het naast elkaar bestaan en samenwerken. In contact met ons diepste wezen,  de natuur van onze binnen- en buitenwereld wordt er iets geraakt wat  intuïtieve  ont-wikkeling en bewustwording in beweging zet.  Dat gaat met vallen en opstaan, ups and downs,  zoals het leven, de natuur zelf. Maar door het vallen en de downs niet meer te bestrijden of te veroordelen maar ze als waardevol en leerzaam te erkennen, is mijn leven weer mijn leven geworden.

En zo is het leven zelf nu m'n belangrijkste werkervaring en bewust worden van natuur mijn werk.