31 maart 2020
Gisteren zag ik een documentaire over katten, 'De ontkrachters van hun eigen mythen.. elke keer als een mens iets over ze wil vaststellen, doet een andere kat weer iets wat dat ontkracht'.
Heerlijk, die mysterieuze ongrijpbaarheid, dus dat moest ik zien.
Het eindigde met de Hollywood Poema. Een opmerkelijk fenomeen. De poema huist in de heuvels vlak bij Hollywood. De mountainlion, zoals ze daar wordt genoemd, is door camera traps op beeld vastgelegd. De poema laat sporen achter zoals resten voedsel, ontlasting, haar en afdrukken en toch is en blijft de bergleeuw ‘life’ uit beeld, zelfs voor de bioloog die haar volgt en onderzoekt. Dat vind ik een intrigerend gegeven, die onzichtbare maar voelbare aanwezigheid in contrast met de stad waar zichtbaarheid in de schijnwerpers staat.